was divided in three zones. The Bulgars occupied an eastern zone, the Germans a central, including Thessaloniki, and the Italians a western zone. The Bulgarian authorities deported from their zone of occupation a portion of the Greek population and encouraged the settlement of Bulgars with a view to altering the ethnological composition of the population. At the same time, they used various material inducements and spread the impression that Greek Macedonia had come under Bulgarian control to lure a few thousand Slavonic-speaking Greeks of central and west Macedonia away from their attachment to Greece. As a result, in 1944 all those Slavonic speakers who had compromised themselves as Bulgarian sympathizers had to make for the new political entity that appeared after the end of the Second World War, the new communist republic in the south of Yugoslavia: a number of Slavonic speakers from Macedonia also took refuge there; thus marking themselves otf from the Slavonic speakers who demonstrated their Greek national consciousness by remaining behind.

A product of opportunism, created out of an amalgam of fascist, nationalistic and communist elements, the leadership of this newly-formed republic on Greece's northern border committed itself to fashioning a nation out of the region's disparate linguistic and religious elements: the pro-Bulgarian Slavonic speakers of Greek Macedonia and Southern Serbia, Albanian-speaking Muslims, Greek- and Vlach-speaking Christians, and also Gypsies. However, by adopting a name which historically belongs uniquely to Greek Macedonia, the leaders of the communist federal state of Yugoslavia were clearly laying claim to Greek territory.

η Μακεδονία χωρίσθηκε σε τρεις ζώνες κατοχής: η ανατολική κατελήφθη από τους Βουλγάρους, η κεντρική και το μεγαλύτερο μέρος της δυτικής από τους Γερμανούς και το υπόλοιπο μέρος της δυτικής από τους Ιταλούς. Οι Βούλγαροι επιδίωξαν να αλλάξουν την εθνολογική σύνθεση του πληθυσμού της ζώνης που κατείχαν εκδιώκοντας ένα μέρος του ελληνικού πληθυσμού και ενθαρρύνοντας Βουλγάρους να εγκατασταθούν στη θέση τους. Στις ζώνες κατοχής των Γερμανών και των Ιταλών, εξάλλου, οι Βούλγαροι προσεταιρίσθηκαν λίγες χιλιάδες Σλαβοφώνων με δέλεαρ διάφορες υλικές παροχές και με την καλλιέργεια της εντυπώσεως ότι η Μακεδονία θα περιερχόταν μετά τον πόλεμο στη Βουλγαρία. Με συνέπεια, όσοι Σλαβόφωνοι εκτέθηκαν ως βουλγαρόφιλοι, το 1944 να κατευθυνθούν στο νέο κρατικό μόρφωμα που εμφανίστηκε μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου πολέμου, το κρατίδιο των Σκοπίων, όπου κατέφυγαν και ορισμένοι ακόμα Σλαβόφωνοι της Μακεδονίας που έτσι ξεχώρισαν από τους Σλαβόφωνους που παρέμειναν αποδεικνύοντας την ελληνική εθνική συνείδηση τους.

Προϊόν καιροσκοπισμού, από τη μίξη φασιστικών, εθνικιστικών και κομμουνιστικών στοιχείων, η ηγεσία του νέου κράτους που σχηματίσθηκε προς βορράν των ελληνικών συνόρων ανέλαβε να δημιουργήσει ένα έθνος από τα ετερόκλητα γλωσσικά και θρησκευτικά στοιχεία της περιοχής, βουλγαρόφρονες Σλαβοφώνους της ελληνικής Μακεδονίας και της νότιας Σερβίας, Αλβανοφώνους Μουσουλμάνους, Ελληνοφώνους και Βλαχοφώνους Χριστιανούς, καθώς και Τσιγγάνους. Υιοθετώντας, ωστόσο, μια ονομασία που ιστορικά ανήκει εξ ολοκλήρου στην ελληνική Μακεδονία, οι ηγέτες του ομόσπονδου αυτού κράτους της κομμουνιστικής Γιουγκοσλαβίας προέβαλαν διεκδικήσεις εις βάρος της Ελλάδας.